Lieve vrienden en vriendinnen van de show, wat is er een boel aan de hand met homo’s? Zoals waarschijnlijk iedereen wel weet, ben ik ook homo. Ik maak hier geen geheim van.
Op mijn tiende wist ik het zeker en pas rond mijn achttiende durfde ik het thuis te vertellen. Thuis was het totaal niet erg en natuurlijk hadden mijn ouders en mijn zus het al vrij snel gezien.. Het valt
gewoon op als je zus op voetbal zit en jij aan de kant staat als cheerleader .. Terwijl de meeste jongens uit mijn klas op voetval zaten mocht ik van mijn ouders naar dansles. Later heb ik nog jaren op toneel gezeten.
De reden dat ik het laat heb verteld, heeft alles te maken met lef. Op de middelbare school was het toen al niet heel slim om het openbaar te maken, omdat je dan gepest werd. Ik kom nog uit een tijd, dat een bril en een beugel redenen waren om iemand het leven zuur te maken. Laat staan als ik in een klas vol verschillende culturen ineens zou melden dat ik op mannen viel … Gelukkig was ik grappig en lekker aanwezig. De mensen die het toen al zagen vonden het dan ook totaal niet belangrijk, want… “Hij is zo gezellig” …
We zien nu steeds vaker in het nieuws dat er geweld is tegen homo’s. Dit is niet iets van de laatste tijd, maar is er altijd al geweest. Het valt nu meer op, omdat we het lezen op social media en we er nu ook openlijk over kunnen discussiëren op tv. Je was vroeger homo, maar niemand die het zogenaamd wist. Ik kan me nog heel goed herinneren dat mijn oma, een buurman had, die samenwoonde met zijn “beste vriend”. Zij hadden allebei een eigen slaapkamer (voor de schijn) maar verder leefde ze eigenlijk als man en vrouw.. IEDEREEN wist dit, maar er werd niet over gesproken..
We kunnen niet om homo’s en lesbiennes heen toch? Op tv is meer dan de helft van de presentatoren van de zogenaamde “verkeerde kant” … De kapper op de hoek is negen van de tien keer ook een “flikker”, de zwemjuf heeft een “chick” thuis en bijna alle kleding die we kunnen kopen, komt van de hand van een “nicht”. Wij homo’s hebben er mede voor gezorgd dat de huisvrouw zich durfde te ontpoppen als feministe door haar te motiveren en accepteren ..”
Ik woon in een wereldstad .. Rotterdam (eigenlijk Schiedam, maar dat bekt niet lekker). Toen ik jong was heb ik best vaak “Kanker flikker” naar mijn hoofd geslingerd gekregen in de metro of op straat. In het begin schrik je er best van, omdat ik nu niet echt met glitters en vreemd gedrag door de stad liep? .. Het was eigenlijk vaak als ik met een groepje was .. je praat, lacht en tja .. het is misschien soms wat uitbundiger? (geen idee eigenlijk)
Toen ik net uit de kast kwam, maakte mij dit boos. Nu ik ouder ben en ik het zie gebeuren bij jonge homo’s, accepteer ik het niet. Maar ik begrijp het wel .. waarom? Als je van huis uit normen en waarden mee krijgt die vaak aan het geloof zijn gerelateerd dan weet je niet beter (TOT EEN BEPAALDE LEEFTIJD).
In de puberteit (15 tot 20 jaar) wil je stoer doen en het slechtste in elkaar naar boven halen. Het begint met schelden en kan uiteindelijk eindigen in zinloos geweld. We moeten hier als maatschappij heel veel meer mee gaan doen, dan een regenboogvlag op je Facebookprofiel en een stel BN’ers die hand in hand op de foto gaan …
Educatie over homoseksualiteit zouden we vanaf groep 3 al moeten kunnen aanbieden. We moeten het spelenderwijs bij gaan brengen .. Het is niet de bedoeling om met een groep kleuters op excursie te gaan naar de GayPride, maar een boek voorlezen over een kindje dat twee vaders of moeders heeft is toch heel mild?
Kinderen zijn de toekomst .. Leer ze dat het niet gek is .. Vertel ze dat het er is … Wij zijn er!
Mels
